Lieve allemaal,
Ik was vanmiddag weer eens op de Adelbertusakker in Egmond-Binnen, op steenworp afstand van de duinen en de zee. Deze energiekrachtplek, gelegen op een leylijn, markeert het begin van onze mantracirkels. In de zomer van 2021 gingen we er voor het eerst naartoe, om rond de bron te reciteren. Een paar van de pioniers van toen komen nog steeds trouw naar de live vrijdagmiddagen van nu.
Afgelopen vrijdag waren we weer bij elkaar met ons groepje van het eerste uur, nu bij Willibrordus in Heiloo. Willibrordus en Adelbertus zijn namen uit vervlogen tijden, maar nog volop aanwezig in deze streek. Rond 690 zouden de twee katholieke geestelijken samen uit Ierland naar Nederland zijn gekomen om de Friezen te bekeren. Adelbertus vestigde zich in Egmond en deed zoveel goeds voor de lokale bevolking dat er na zijn dood een kerkje werd gebouwd dat nu nog een pelgrimsoord is.
(Wonderlijk eigenlijk, dat ik met mijn katholieke achtergrond hier terecht ben gekomen. Vooral omdat ik het instituut ‘kerk’ al lang vaarwel heb gezegd.)
Wij praktiseren dus de pakweg drieduizend jaar oude vedische mantra’s in 2023 in Noord-Holland, in tijd en cultuur heel ver weg van het India waar ze vandaan komen. Toch resoneren de klanken in ons, mensen van hier en nu. Het energieveld dat ontstaat en groeit door het samen laten klinken en vibreren, raakt mij keer op keer, het wordt steeds dieper voelbaar. Vrijdag eindigden we in een unisono AUM, zo helder en open, wauw. Wat ik dan voel, is moeilijk te beschrijven. Woorden schieten te kort, komen misschien grotesk over, bombastisch, terwijl het echt alles en niets in één is, alles, het leven, lijkt samen of juist weg te vallen, samen te komen, ik kom er niet uit….
Wij zijn niet gebonden aan de vaste rituelen en vormen (die natuurlijk oorspronkelijk hoorden bij het reciteren van de mantra’s), waardoor we veel intuïtiever kunnen zijn tijdens onze cirkels. In een sfeer van vertrouwen en veiligheid kunnen we onze innerlijke beweging volgen, ons lichaam voelen, waar het behoefte aan heeft: rust, staan, zitten, liggen, beweging, rekken, strekken, jezelf aanraken, gapen, zuchten, huilen, boeren, je volgt je eigen pad, ongeacht de anderen en misschien vooral ondanks je eigen gedachten!
Zodra ik op de bron ging zitten bij Adelbertus, werd ik weer die andere dimensie in getrokken. Het is diezelfde diepte en onbegrensdheid die ik elke keer weer tegenkom, daar op de akker, maar ook in de meditatie, waarbij de zwaartekracht zijn werk doet en mij, mens van vlees en bloed op aarde, helpt om mijn aarding te voelen, mijn gronding waarin ik mijn spanning kan laten wegvloeien. En de tegenhanger van de zwaartekracht, de kosmische lichtheid, staat voor de verbinding met de vormloze wereld waar wij vandaan komen, terug naar de bron, daar waar je voelt wie je bent, dat er geen begin is en geen eind.
In elke spirituele stroming zoeken mensen naar die bron van innerlijke rust of ‘thuiskomen’, ongeacht tijd of plek. Zo mooi dat wij de vrijheid en mogelijkheid hebben om kris kras door de tijd en ruimte te ‘reizen’ en in aanraking te kunnen komen met de mantra’s!
Dank jullie wel dat jullie met mij de reis door de tijd en de spirituele dimensies maken!
Namasté 🕉️
P.S. een link naar een site die ik vond over krachtplekken en leylijnen: https://mariellekerssens.nl/krachtplekken-en-leijlijnen-in-heiloo-nh/
Afbeelding: Het minikapelletje bij de Adelbertusakker, met veel liefde onderhouden, waar altijd een kaarsje brandt, ook als er veel wind staat, zoals vandaag.
コメント