Lieve allemaal,
Wat een rijkdom is mijn leven!
Vroeger zei ik op 1 januari vaak bemoedigend tegen mezelf: dit wordt mijn jaar! Maar hoe vaak kwam dat niet uit en werd het weer een ploeterjaar: qua werk, geld, liefde, mentaal, emotioneel, fysiek. Energetisch kwam toen nog nauwelijks aan bod …. Allengs liet ik de positieve bezwering maar achterwege. Daar moet ik aan denken nu ik hier zit te schrijven met mijn mantra-, yoga en tantrastudieschriftjes en -boeken om me heen.
Leren was voor mij altijd zozeer een mentale bezigheid dat ik me aan het begin van mijn yogapad voornam om geen boeken te gaan lezen. Ik wilde juist leren om te ERVAREN, met en door mijn lichaam. Dat is met de mantra’s niet anders. Gelukkig benadrukt mijn leraar Russill Paul keer op keer dat de betekenis van de Vedische mantra’s ondergeschikt is aan de beleving, hoewel hij als academicus héél graag vertelt over de historische achtergronden. En bij de tantraweek in Havelte stond ook het voelen en beleven voorop. Ik denk nu aan de oefeningen met tegelijk aanspannen en ontspannen van delen van het lichaam.
Wat een verschil als ik zo terugkijk. Ik lijk wel een kopie van de geschiedenis: van de Verlichting naar de Romantiek, van het verheerlijken van de Rede terug naar het weer laten spreken van het lichaam. Met dien verstande dat ik het lichaam nu kan zien voor wat het is: (slechts) een instrument om in het hier en nu te komen en te ZIJN. En nog wat verschillen, haha.
Je kan je lichaam gebruiken om je terug te trekken uit je zintuigen door middel van pratyahara, om je weer het lichtwezen te voelen dat je bent. Of je past de Inner Flute toe, een tantrische ademhalingsoefening om je juist helemaal ‘een diertje te voelen’, een voor mij behulpzame aanwijzing vorige week. De kundalini liet me alle hoeken van de zaal zien!
In beide gevallen is de beweging: uit het hoofd. Ons hoofd is een toevluchtsoord om maar niet te hoeven voelen. Als je in meditatie afdwaalt, is dat eigenlijk een truc van je mind om maar niet naar binnen te hoeven gaan. In de woorden van Ganga: ‘Dan krijg je dingen te zien die je niet wil zien, je trauma wordt zichtbaar. Dus je krijgt gedachten, je valt in slaap, wil weglopen of koppelt er een ander aan.’ Kijk dan altijd vriendelijk en met mededogen naar jezelf en leid jezelf zonder oordeel weer terug naar je stilte. Want in je diepste stilte wordt je vrede voelbaar, hoe dan ook. En in die kalmte kun je ervaren dat je wakker wordt uit je droom.
Dat wakker worden kan zo geleidelijk gaan dat je je op een dag verbaast over jezelf. Dan vraag je je af waar de lading is die je vergezelde en die je in zwaarmoedigheid slingerde, waar het dan weer moeilijk uitkomen was. Wakker worden kan trouwens ook volgen op een crisis, dat heb ik ook ooit ervaren.
En ja, je valt regelmatig terug in je ‘slaap’. Maar toch, je WEET ergens ook steeds helderder. Dat je wel op een diepere laag was gekomen dan de vorige keer. In al je moedeloosheid: doe een ademhalingsoefening of een asana, reciteer een mantra, oftewel: reguleer je energie.
En nu, nu zit ik toch weer met mijn hoofd in de boeken. En ik vind het heerlijk! Want ja, we hebben ook niet voor niets een hoofd. Lichaam en geest zijn verbonden, werken samen. Daarvoor zijn we als mens op aarde gekomen, om te leven volgens ons zielsplan, in een lichaam dat kan denken.
Kom je vrijdag het weekend in glijden met de mantra’s? Denk je eraan dat je je hele lichaam, inclusief je hoofd meeneemt?
Sai Ram!
Miss Mantra
'Het denken is de oorzaak en de oplossing van angst en conflict'
Comments