Lieve allemaal,
Wie ben ik?
Waar begin ik, waar eindig ik, en de ander?
Ik heb mezelf 'laten zakken' in deze vragen, die nog naëbden van vorige week.
Diep, heel diep, voorbij het denken, tot een nulpunt.
Ik ben gaan zitten en liet opkomen wat er wilde opkomen.
Het kwam snel en het was veel, heel veel: tranen, opgekropte pijn, frustratie, negativiteit, woede, wanhoop.
Ik hoorde alle geluiden die aan mijn keel ontsnapten, ik liet het gebeuren.
Toen viel het stil.
Toen het stil was, voelde ik mijn vaders aanwezigheid.
Zijn blik was vol begrip en zonder verwijt: ‘Jij kan er niks aan doen, het is niet jouw schuld.’
’s Avonds bij de mantrameditatie werd de stilte nog dieper, oorverdovend zelfs.
Sinds ik heb besloten dat ik naar India ga, op retraite met Ganga, is het begonnen: mijn lichaam gaf aan dat het tijd is voor de volgende stap. Mijn keel werd dik. Medische tests sloten een ernstige ziekte uit. Bij mijn natuurtherapeut kwam aan het licht dat het tijd is voor bescherming en ondersteuning ‘om in balans te komen met Planeet en Sterrenstanden en electromagnetische energieën die zowel het emotionele en mentale wezen als het fysieke lichaam beïnvloeden’. De bloesemdruppeltjes die ik kreeg, werken op een frequentie die een krachtig Zijns-gevoel activeren en hogere wil-wijsheid en liefdesvormen die dagelijks uitgedragen kunnen worden. Ik voel het nog niet helemaal...
Transformatie volgt een kronkelig pad.
Het ‘uitzitten’ zoals Ganga het noemt, kan lang duren. Ik kan me moedeloos voelen als ik na een lichte periode weer in het donker terechtkom. Ik kan ‘zomaar’ weer belanden in oude pijn, en me een tijd weer zo zwaar voelen als vroeger. Tegenwoordig weet ik wel dat het tijdelijk is, dat ik blijkbaar weer een ‘hobbel’ moet nemen. En nu voel ik dat ik, mijn wezen, me voorbereid op de grote reis naar Puttaparthi, en naar binnen. Tien uur vliegen om duizenden kilometers verderop naar je binnenste af te reizen, het is nog abstract voor me. Toch voel ik dat het nu tijd is.
De trilling stijgt, het verlangen wordt sterker voelbaar, naar de ultieme stilte, waar het alles en het niets samenvallen in puur bewustzijn.
Nog drie mantramaandagavonden, een zondagmiddag en drie vrijdagmiddagen te gaan voor vertrek.
‘IK BEN PUUR BEWUSTZIJN’
En jij ook!
Namasté,
Miss Mantra
Bijschrift illustratie: 'Veren van de vuurvogel' - een kaart die ik trok uit de set 'Sjamaans Spiegel Orakel' van Roelien de Lange
Comments