Lieve allemaal,
Dit weekend laat ik alles een beetje voor wat het is: geen afspraken, geen to-do lijstjes.
In deze vrije ruimte heb ik een bijzonder boek uitgelezen dat ik op mijn verjaardag had gekregen: ‘Christina, tweeling als licht geboren’ van Bernadette von Dreien, de moeder van Christina. Geboren in 2001, is zij nu een jonge vrouw die bekend is om haar zeer hoge bewustzijnsniveau. Misschien ken je haar wel.
Ze belichaamt het licht en noemt de andere kant van de medaille ‘onlicht’. De scheppende energie van licht zal het onlicht vanzelf laten oplossen, dat is haar stellige overtuiging. Indrukwekkend, een jong meisje in Zwitserland dat zich zo uitspreekt, net als een Cursus in Wonderen, net als de tekst Atma Bodha (Zelf Kennis) die ik lees met mijn Indiase meester.
Tijdens het lezen de afgelopen tijd merkte ik dat ik steeds terugverlangde naar het optimisme van deze Christina. Ter illustratie één van haar vele positieve uitspraken:
‘Alle mensen zijn licht maar velen zijn dit simpelweg vergeten.
Iedereen is in staat om het kleine licht in zichzelf te laten groeien en stralen tot een groot licht.’
En dat terwijl licht en onlicht zich nog volop beurtelings manifesteren, in mezelf en ook in mensen om me heen. Als je je boos, verdrietig, teleurgesteld of gekwetst voelt, is inchecken in het licht altijd weer een uitdaging, en uiteindelijk een kwestie van overgave, van ontspannen, van zacht maken.
Hoe moeilijk ook voor te stellen, de uitbreiding van het licht is onafwendbaar als we Christina mogen geloven. Het is dan ook zo mooi hoe ze praat over de nieuwe generatie, vol optimisme over de toekomst. Steeds meer jongeren functioneren via hun intuïtie omdat hun trillingsniveau van nature hoger is dan dat van hun ouders. Ze leven in het bewustzijn van eenheidsrealiteit waardoor ze zich inzetten voor het gemeenschappelijke ‘wij’ in plaats van het 'ik'.
Herken je dit bij jonge mensen in je omgeving? Je eigen kinderen?
De oude maatschappelijke structuren zoals onderwijs, zorg, politiek en werk zijn nog niet ingericht volgens deze visie. Veel jongeren moeten zichzelf staande zien te houden tot ze volwassen zijn en zelf de samenleving vorm kunnen gaan geven. Ik zie inderdaad aan mijn eigen kinderen hoezeer zij uit hun licht kunnen raken door schoolstress, sociale dynamiek en uiterlijk. Wat een uitdaging!
Tegelijkertijd is de jongere generatie zichzelf, hun Zelf, al eerder op het spoor dan mijn generatie. Ze zijn jonger wijs, wat vaak wordt gezien als jammer, want de onschuld van een kind is zo kostbaar in de ogen van ouderen. Ze zien hun eigen ‘verloren onschuld’ in het kind en verlangen daarnaar terug.
De 'jeugd van tegenwoordig' realiseert zich wat Christina zegt: ‘Op het niveau van de goddelijke bron is er het Alles-is-Eén bewustzijn. … Hoe hoger de trilling van het bewustzijn van een ziel, hoe meer het besef er is dat je met alles verbonden bent en dat alles, zelfs de kleinste dingen die je denkt, voelt en doet, een energetisch effect heeft op het collectief.’
Jongeren van nu corrigeren op hun manier de oudere generaties, ze doorzien ons gewoon! Omdat ik zelf moeder / ouder ben van tienerdochters, zie ik de wijsheid van jongvolwassenen van nu. Hopelijk is dat wat er verandert: dat volwassenen zich realiseren dat ze kunnen leren van de jeugd. Ze houdt ons een spiegel voor.
Hoe fijn is het om van je tiener te horen dat onze generatie er een zootje van maakt? Dat we met de plastic broodzakjes terug moeten naar de bakker en met de lege bakjes naar de olijvenkraam. Dat we geen vlees moeten eten tenzij we bereid zijn het dier zelf te doden! Dat we iedereen in zijn / haar waarde moeten laten, hoe iemand zich ook van binnen voelt en er van buiten uitziet.
Op die momenten voel ik me aangesproken, gecorrigeerd en ook: herinnerd aan het licht. Blijkbaar bevind ik mezelf, simpelweg door mijn geboortedatum, onbewust in een onlicht.
Laten we luisteren naar onze kinderen, om weer in ons licht te komen, in verbinding met ons Zelf en de ander.
Sai Ram!
Miss Mantra
Christina von Dreien schrijft inmiddels zelf ook boeken: https://christinavondreien.ch
Gezien in Alkmaar op onze zondagochtendwandeling:
grondschildering van Fiona Tan, project glas-in-loodkerkraam Grote Kerk
Comments